Gezien de vele nieuwkomers in de straat, is ook in de voorbije coronajaren de Antoon van de Venstraat een aantrekkelijke woonlocatie gebleken. Of ze alleen hier wilden komen wonen vanwege buurtvereniging
Gehurterbij is niet onderzocht, maar het zal er best een beetje aan bijgedragen hebben. Gehurterbij is tenslotte een reuze gezellige, inclusieve en actieve vereniging die bijdraagt aan het woonplezier in de wijk.
Om die nieuwkomers goed in te laten burgeren, is wel enige feitenkennis van de buurtvereniging gewenst. Bijvoorbeeld dat we begin 2012 van start zijn gegaan en dus dit jaar 10 jaar bestaan (feitje 1). Tijd voor een feestje, want daar houden Gehurterbijtjes wel van (feitje 2). Zaterdagavond 18 juni was het dan zo ver en konden we gezamenlijk genieten van een heerlijke BBQ om dit heugelijke feit te vieren.
Op het terrein van Zonhove was een aangenaam, schaduwrijk plekje gevonden. Die schaduw was ook wel nodig, het was zo heet dat het vlees al bijna gaar was voor het de bakplaat raakte. Hoewel inclusief, iedere nieuwkomer wordt immers actief benaderd om lid te worden (feitje 3), bevat de populatie opvallend veel blanke mannen van middelbare leeftijd met een 25+ BMI. Met ontbloot bovenlijf toonde Jac vol trots dat hij ook bij het clubje hoort. Maar ook zonder shirt was het voor hem en de andere koks nog erg heet, zo dicht bij het vuur van de enorme bakplaat, waar heerlijke vleesspiesjes, worsten en hamburgers met tientallen tegelijk werden gebakken. Behalve die smakelijke beestenbende, waren er natuurlijk ook de gebruikelijke salades, maar een feestje voor vegetariërs en veganisten was het zeker niet. Om onze inclusiviteit recht te doen, misschien eens een vegetarische BBQ organiseren?
Omdat ik me verplicht had de hele zaterdag te fietsen voor de stichting Matchis, konden we pas later aanschuiven. Niet dat er toen niets meer was, zoals dat gaat bij een barbecue blijft er altijd genoeg voor een weeshuis over, maar de speech van voorzitter Jos hebben we helaas wel gemist. Ik vroeg hem nog naar de papieren versie zodat we even konden nalezen wat hij allemaal verteld had, maar hij bekende dat altijd ter plekke te bedenken. Van Esther krijgt hij dan regelmatig een por ter herinnering aan hetgeen ook nog vertelt moet worden.
De gekoelde drank smaakt extra goed op zo’n zwoele zomeravond en met gesmeerde kelen en soms aangenaam beneveld, komen overal de gesprekken goed op gang. Nieuw en oud mengt prettig, evenals de even en oneven nummers. Gelukkig, of misschien wel verontrustend genoeg, zijn er velen met mij die het niet goed lukt de namen van de nieuwe bewoners langer dan twee tellen te onthouden. Dat getuigt in dit geval niet van desinteresse (feitje 4), eerder van afbraak van hersencellen onder invloed van alcohol. We proberen het nog met huisnummers, maar even later weet ik ook al niet meer wie bij nummer 47 horen. Wat ik vaak wat langer onthoud zijn de verhalen. Over hoe mensen in onze straat terecht zijn gekomen en horrorverhalen over de verbouwing. En de nieuwtjes natuurlijk, zoals van Hans en Saskia, die een duobaan als penningmeesters van de buurtvereniging hebben geaccepteerd.
Terug naar huis wandelend, krijg ik het idee om voor elke bewoner een naamkaartje te laten maken die op een dag als deze opgespeld kan worden. Dan hoef ik niet elke barbecue weer te vragen hoe de dame van nummer vijftien heet. Toch eens peilen bij de nieuwe penningmeester hoe het met de bestedingsruimte staat.
Gehurterbijschrijver