Zondag twee juli 2017 is in de Antoon van de Venstraat weer de garageverkoop gehouden. De ideale gelegenheid om de uitpuilende garage of zolder weer eens uit te mesten.
En wat voor de één overbodig is geworden kan voor een ander weer heel goed van pas komen. Ook dit jaar was buurtvereniging De Kanaalstraat weer aanwezig met al hun kostbaarheden. In hun gele body warmers waren de circa twaalf ‘marktlui’ goed te herkennen tussen de leden van Gehurterbij met hun rode bodywarmers.
Het weer kon alle kanten op, maar koos uiteindelijk vlak voor de middag toch voor een buitje. Helaas. Daarna werd het gelukkig snel droog en bleef het ook droog, al werd het niet erg warm en zeker geen rokjesweer. De handel heeft daar dus vast niet veel onder geleden. De uitspraak is immers : ‘vrouwen bloot, handel dood’ .
Na de bui besluit ik ook maar eens te gaan kijken. Veel eerder al, het zal een uur of acht geweest zijn, waren er activiteiten in de straat ter voorbereiding op de garageverkoop. Toen besloot ik me nog eens om te draaien, maar nu ben ik er klaar voor. Al bij het eerste kraampje, net voorbij het springkussen, bespringt Lucienne van de Kanaalstraat mij met een knalgeel wielershirtje. Ze liegt dat het precies mijn maat is en dat het me kei mooi zal staan. Ik kan haar verkooptechniek niet weerstaan en ben bij het eerste kraampje dus al bijna door mijn budget heen. Niet dat het shirtje zo duur was, maar ik kon zo snel niet meer dan een paar losse muntjes vinden in de keukenla.
Bij haar buurman wordt ik verleid om een puzzel te kopen en dan sta ik daar na tien minuten shoppen met in elke hand een aankoop en geen geld meer op zak. Kees en Helma roepen me vanaf de andere kant toe om vooral ook hun kraampje niet over te slaan. Ze accepteren mijn argument dat ik mijn handen al vol heb van alle Kanaalstraat aankopen en na een gezellig onderonsje over koetjes en kalfjes vervolg ik mijn weg richting de kraampjes van Gehurterbij.
Jos staat verveeld tussen zijn koopwaar. Aan de temperatuur kan het niet liggen, maar toch vliegen zijn speelfilm cd’s niet over de toonbank. Zijn rechterbeen hangt over de handgreep van een loopkruk en om zijn knie zit een soort van brace. Hij heeft zich vergist in een traptrede en via de oorzaak van zijn knieblessure komen we uit bij verhalen over vroeger toen blessures nog niet in onze vocabulaire voorkwamen. Het verhaal ging dan wel over vroeger, maar de klok is gewoon doorgelopen. Het is alweer ruim na de middag en ik zou om twee uur in Tilburg moeten zijn voor een feestje. Nog even snel door naar het einde en dan snel op pad neem ik me voor.
Maar dan kom ik met Bart aan de praat over vakanties naar verre oorden en over het nut of nutteloze van huizen ingrijpend verbouwen. Erg gezellig, maar ik ben nog niet halverwege de straat en de tijd dringt. Ik besluit dan maar om te draaien. Als ik drie kwartier later, badend in het zweet, in Best langs het spoor fiets, rolt mijn trein voorbij. Die rijdt vandaag natuurlijk stipt op tijd en met nog een halve kilometer te fietsen ga ik die niet meer halen. Tsja….soms zit het mee, maar nu even niet. Er zit niets anders op dan nog een half uur wachten. Het feest duurt nog tot zes uur. Hopelijk gaat het er in de Antoon van de Venstraat vanmiddag relaxter aan toe…
Gehurterbijschrijver