Terwijl het nieuws al weken gedomineerd werd door vreemdelingen die vanuit het zuiden onze kant op schenen te komen, slenterde ik door de Nieuwstraat richting het zuiden. Vreemdelingen werden soms met
argusogen bekeken, totdat het geen vreemden meer waren. Wie de moeite nam iemand beter te leren kennen, ontdekte vreemd genoeg nogal eens dat de angst voor het onbekende ongegrond bleek.
Ik was op weg naar het onbekende verhaal achter buurtvereniging “de Kanaalstraat”. Tussen het passeren van de brug over de “Groote Beek” en die over het “Wilhelminakanaal”, constateerde ik dat Son en Breugel gevierendeeld is door water. Menig buitenstaander denkt dat Son en Breugel gescheiden worden door de Nieuwstraat, maar bewoners aan deze zijde van de Dommel weten wel beter. Daar, aan gene zijde van de Dommel, daar wonen de Breugelnaren. Maar nu besefte ik me dat zowel Son als Breugel elk individueel ook nog gesplitst worden door het kanaal. Vier sectoren dus en als we de wijzers van de klok en het aantal bewoners als uitgangspunten nemen, zou ik onderweg zijn van sector 1 naar sector 4. Wat minder egocentrisch gedacht, zou ik ook naar economische waarde kunnen kijken en dan zou ik weldra sector 1 binnenwandelen, met zijn indrukwekkende industrieterrein.
Inmiddels had ik mijn afdwalende gedachten weer op het rechte pad en richtte de blik naar rechts, waar het huis van Helma en Kees geduldig in de rij stond, wachtend tot weer iemand in of uit zou lopen. Helma en ik zijn oude bekenden. Niet zo vreemd dus dat ik juist hier een poging doe om het onbekende te ontrafelen. Overigens is Ties, het jongste lid van buurtvereniging Gehurterbij, haar kleinzoon. We nemen plaats aan de ronde keukentafel en terwijl Kees de afwas doet, ontvouwt Helma het verhaal van de buurtvereniging.
Al bijna vijfendertig jaar bestaat de vereniging, die momenteel 57 gezinnen of adressen als lid kent. Behalve de Kanaalstraat, Driehoek en Eindhovenseweg kent de vereniging 11 adressen van mensen die verhuisd zijn, maar het recht behouden lid van de buurtvereniging te blijven. Waar ik onderweg de gemeente al had opgedeeld in vier sectoren, doet Helma er nog een schepje bovenop. Hun kant van de Kanaalstraat beschouwt ze namelijk als de “goeie” kant, uiteraard met een dikke knipoog, omdat het hele bestuur aan deze westkant woont en er ook het meeste leden aan deze kant huizen. Op de vraag wat de bindende factor is, blijkt dat de “oude weg” daar een belangrijk onderdeel van uitmaakt. Voordat de A50 de eindeloze rijen blik om Son leidde, was de Kanaalstraat geen straat waar veel mensen graag zouden wonen. De voortdurende strijd tegen de veelkleurige, walmende melkkoeien van de overheid gaf de bewoners een sterk gevoel van verbondenheid en saamhorigheid. Dat gevoel is wel een beetje weggeëbd.
Maar de buurtvereniging werkt actief aan haar bestaansrecht. Dat doet ze ondermeer door nieuwe bewoners van de buurt te verrassen met een bezoekje en bijbehorend bloemetje, het organiseren van wandelingen en met de succesformule “Kanaalstraat Culinair”. Vooral dat culinair staat me wel aan en van de kookworkshops van Gehurterbij weten we allemaal dat Edwin goed kan koken… De website lijkt wat minder te leven onder de leden, maar de buurtvereniging maakt daarentegen wel weer fanatiek gebruik van Facebook. Helaas is de oorspronkelijke Facebook pagina onaangekondigd verwijderd, nadat het aantal leden de 300 overstegen had en ze erachter kwamen dat er geen prive persoon maar een vereniging achter schuil ging. Van de huidige Facebook pagina, “de Kanaalstraat buurtvereniging Son”, kan men derhalve geen vrienden meer worden, maar nog wel “liken” en tevens berichten en reacties plaatsen. Voor de buurtgenoten die wat minder met internet of Facebook hebben, verschijnt elk half jaar de papieren “Kanaalbabbel”.
Een belangrijke activiteit was altijd de rommelmarkt die gehouden werd op het terrein van het Tapijtcentrum. Sinds de firma Maas op deze locatie is gevestigd, is die mogelijkheid er niet meer. Dat vinden ze maar niks bij de buurtvereniging , maar van de gemeente mag de Kanaalstraat niet worden afgesloten voor een dergelijk evenement. Om toch geld te verdienen voor de viering van het vijfendertig jarige bestaan in januari 2016, hebben ze de stoute schoenen aangetrokken en voorgesteld om samen met onze buurtvereniging alsnog de garageverkoop / rommelmarkt te organiseren in 2015 in de Antoon van de Venstraat. Ik vind het een geweldig idee om als buurtverenigingen samen te werken en bied met plezier onze oprit aan. Zo worden vreemden vrienden.
En wie weet zijn er nog meer mogelijkheden om de schaarse tijd en middelen samen in te zetten. Zo zijn er al voorzichtig ideeën geopperd om gezamenlijk mee te doen met de carnavalsoptocht. Helma verontschuldigt zich vanwege een volgende afspraak voor “Samenloop voor hoop”, waar ze ook zal meelopen. Samen lopen we richting de Sonnerie, waar de bijeenkomst plaatsvindt. Als zij de Nieuwstraat oversteekt en de oprijlaan van de Sonnerie opwandelt, zijn mijn gedachten alweer afgedwaald naar hoe ik dat gezellige uurtje buurten tot een verhaal zou kunnen smeden.
Gehurterbijschrijver