Met de Nieuwjaarsdag op woensdag, resteerde slechts een korte werkweek. Voor Bart echter lang genoeg om zich er aan te vertillen. Hij was door z’n rug gegaan, zo wist Jos ons te vertellen. Zijn sigaartje losjes tussen de
lippen. Jos leek me er al niet het type naar om op 1 januari met allerlei kansloze goede voornemens op de proppen te komen, dus ook 2014 leek weer een mooi jaar te worden voor zijn sigarenboer.
Nadat we de beste wensen voor het, inmiddels enkele dagen oude, jaar 2014 hadden uitgewisseld, vroeg ik hem wat hem naar deze uithoek van de Antoon van de Venstraat had gebracht. Hij zocht nog “vrijwilligers” voor het Bierpul-Curling-Festijn, dat de volgende dag, zaterdag 4 januari, zou plaatsvinden op de IJsbaan. Buurtvereniging Gehurterbij had zich met vier teams ingeschreven, maar nu het er op aankwam bleken er toch enkele hiaten in de bezetting te zijn gevallen. Hoewel in mijn agenda een andere tijdbesteding stond vermeld, besloot ik zonder dralen in te stemmen met deelname. Jos is iemand die je niet graag teleurstelt.
De volgende ochtend tegen half twaalf staan de 64 teams, waaronder vier complete teams van onze Buurtvereniging, klaar voor de start. We hebben twee teams met elk vier dames en twee teams met elk vier heren. De door ons opgegeven namen zijn ergens verloren gegaan; wat resteert zijn de weinig fantasievolle teamnamen “Gehurterbij Dames 1” , “Gehurterbij Dames 2”, Gehurterbij Heren 1” en jawel, “Gehurterbij Heren2”.
Ons team “Gehurterbij Heren 2” wordt geleid door Jan en dat blijkt een hele sterke leider, maar daarover later meer. Hij moet Jos, Bart en mij naar de overwinning leiden. De heren dragen hun opvallende, oranje “buurtpreventie” jacks, zodat ik het team steeds makkelijk terug kan vinden op deze drukbezochte winterspelen.
De eerste ronde gaan beide damesteams helaas al onderuit. Onze Jan begint echter ijzersterk met vier punten. Een terechte leider! Nadat we de drie wedstrijdjes van de eerste ronde hebben afgewerkt, blijkt dat beide herenteams door gaan. Rond vier uur mogen we weer aan de bak voor ronde twee. Bijzonder goed gaat het niet, maar we blijven wederom allemaal overeind.
Spannend wordt het in de achtste finales, waar het team “Gehurterbij Heren 1” aan het eind uit de ring gegooid wordt door hun tegenstander. Het wordt allemaal wat minder vrijblijvend nu de mannen zich van de jongens hebben afgescheiden. Niet alleen wordt geprobeerd de eigen bierpul in de ring te schuiven, maar minstens zo vaak wordt getracht een pul van de tegenstander uit de ring te stoten. Dat “onze mannen” hun buurtpreventie jack met recht dragen, blijkt als ze alert opmerken dat onze tegenstanders van “nog ’n rondje” vals spelen. Ze winnen van ons door hun sterspeler drie keer te laten gooien ipv twee keer. Ja, zo kom je natuurlijk makkelijk “nog ’n rondje” verder. Onze teamleider laat het er niet bij zitten en tekent protest aan. En met succes. “Gehurterbij Heren 2” en “nog ’n rondje” moeten hun match overdoen. De sterspeler van “nog ’n rondje” blijkt niet zo’n ster in de waarheid onder ogen willen zien en mopperend gaat hij ten onder. We zijn door naar de kwartfinales!
Als de donkerte het startsein geeft voor de finale van deze zaterdag, maken ook de resterende teams zich op voor hun kwartfinales van het Bierpul Curling. Wij begeven ons, met onze trouwe schare fans naar veld drie en ontmoeten daar de “vliegende Harry’s”, sympathieke tegenstanders die voor het eerst meedoen. Jos wenst ze veel succes. Dat had hij misschien beter niet kunnen doen. We verliezen namelijk nipt van de vier Harry’s. We feliciteren de jongens met hun behaalde winst en zoeken troost bij onze geliefdes en buurtgenoten. Ze zijn trots op ons, zeggen ze. Jaja, dat zal wel.
Gelukkig is het maar een spelletje en niet veel later wandelen we, gezellig keuvelend, in een paar stappen naar ons nabijgelegen, mooie straatje. We zijn alweer thuis. In mijn agenda zie ik dat er mogen weer een dag is.
Gehurterbijschrijver