Een officiële baan marshall houdt me tegen. Hij probeert me duidelijk te maken dat het aan de andere kant van de dranghekken niet veilig is voor mij om te fietsen.
Mijn wantrouwen jegens zijn gewichtige uitspraak, verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik in de verte een veelkleurige kolonne van trikes zie aankomen. Een paar tellen later scheurt het hele circus, luid claxonerend voorbij. Het normaal zo rustige en vredige Zonhove terrein is voor even omgedoopt tot een waar race circuit, compleet met pitsstraat, dranghekken en marshalls met vlaggen en veiligheidshestjes. De op het oog logge voertuigen laten zich verrassend snel door bochten sturen, maar hebben daarbij wel de hele breedte van de weg nodig. Inderdaad geen goed plan om me daar met de fiets tussen te begeven. Er zit niets anders op dan even om te fietsen naar de voorzijde van het terrein, waar de pitsstraat met start en finish is aangelegd.
Tussen de grote trikes, de ene nog mooier dan de andere, viel me meteen de trike van Ruud op. Als een volleerd coureur snijdt Ruud geroutineerd de ene na de andere bocht aan. Hij straalt van oor tot oor. Even later spreek ik hem aan in de pitsstraat. Hij woonde vroeger ook op Zonhove, maar is verhuisd naar Veghel. Speciaal voor deze dag heeft hij een trike gehuurd om op zijn oude stek lekker over het terrein te kunnen racen.
Van de circa 170 bewoners van Zonhove zijn er zo’n 120 aanwezig bij deze tiende Bike Trike Dag, die door medeorganisator Peter de Weijer van de afdeling recreatie vakkundig van commentaar wordt voorzien. Nagenoeg alle bewoners kunnen meer dan eens meerijden op één van de 25 aanwezige motoren. Helaas zijn er slechts een stuk of vijf ‘dubbelzitters’, zodat de bewoners die niet mee kunnen rijden zonder begeleider, wat meer geduld moeten hebben. Maar uiteindelijk komt iedereen aan de beurt volgens Wim van der Vleuten uit Son. Zijn vriendin, Ankie Schoenmakers werkt op Zonhove en zo is hij hier als vrijwilliger terechtgekomen. Hij is de poortwachter die de toestroom van bewoners die een rondje willen meerijden in goede banen moet leiden. Wim ziet ze stuk voor stuk stralend terugkomen van het motoravontuur. Hij heeft de hele dag dan ook nog niemand huilend van een trike zien komen. Soms kost het wel enige overtuigingskracht om een bewoner te laten plaatsnemen op zo’n indrukwekkende trike, maar eenmaal gewend willen ze eigenlijk allemaal hetzelfde: nog een rondje!
Op het bochtige, zonovergoten Zonhove circuit vliegen niet alleen de motoren voorbij, maar ook de tijd. Peter is onverbiddelijk en om even na vijven is het helaas voorbij met de race. Beteutert staat een jongen van achter het hek te kijken. Bijna was hij aan de beurt voor nog een rondje. Hij zal een jaartje moeten wachten, want dat er volgend jaar weer een Bike Trike Dag komt, daar twijfelt eigenlijk niemand aan. Maar het feest is nog niet helemaal afgelopen. Het team in de patatwagen is druk bezig om voor bewoners en vrijwilligers frietjes te bakken. Tijd om even een praatje te maken met enkele van de vele vrijwilligers, want zonder hen is dit allemaal onmogelijk.
Jos Hölscher uit de Antoon van de Venstraat is zo’n vrijwilliger. Hij vertegenwoordigt de buurtvereniging ‘Gehurterbij’, samen met zijn dochter Maartje en haar vriend Jimmy. Jos heeft het zweet op zijn voorhoofd staan. Zijn forse gestalte maakt hem bij uitstek geschikt om hier in de pitsstraat de bewoners mee in en uit de trikes te helpen. Maar zelfs voor een sterke kerel als Jos, wordt het na een paar uur ‘bewoners dragen’ in de brandende zon, met ook nog een plastic veiligheidshestje aan, toch wel zwaar. Hij heeft wel een frietje verdiend.
George en Petra Roelants uit Helmond zijn twee van de circa 25 trike rijders die vandaag acte de presance geven. Beide rijden een bijzonder mooie Rewaco trike. In de fraai oranje gespoten trike van George ligt een 1600 cc, luchtgekoelde 4-cilinder Volkswagen boxermotor. Petra heeft genoeg aan de 1200 cc variant, maar ook haar trike is tot in detail heel mooi afgewerkt. In het kader van het tienjarige jubileum hebben ze zich feestelijk uitgedost, waarbij vooral het oranje konijnenpak van George opvalt. Samen rijden ze zo’n 5 à 6 gehandicaptenritten per jaar met een groep vrienden. Hier op Zonhove doen ze dit jaar alweer voor de vijfde keer mee. Een meisje in rolstoel komt George nog even speciaal bedanken dat ze met hem mee mocht rijden. Hier doen ze het allemaal voor. En voor Loet van Eijndhoven, wiens zoon Jasper ook op Zonhove woont en die één van de drijvende krachten is achter dit spektakel. Loet heeft zelf ook een trike aangeschaft, nadat hij op Zonhove het Trike-virus heeft opgelopen. Doen jullie het dan echt helemaal belangeloos vraag ik nog één keer voor de zekerheid. Er klinkt een volmondig ja. „Nou ja, op het frietje na dan“, zegt George met gevoel voor humor.
Gehurterbijschrijver